Τα στέκια

Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο κέντρο. Εκτός από τους «ενοίκους» των «ντόπιων» σχολών, το κέντρο των Αθηνών είναι πόλος έλξης και πηγή κάθε είδους διασκέδασης για όλο το φοιτητόκοσμο της πρωτεύουσας.

Νομική, Παιδαγωγικό, Πολυτεχνείο, ΑΣΣΟΕ, λοιπά ιδρύματα
Κάθε γωνιά κρύβει ένα café και κάθε café το βράδυ κρύβει μέσα του ένα bar. Εξάρχεια, Κολωνάκι, Θησείο, Σύνταγμα «βουλιάζουν» από το πλήθος και την ποικιλία φοιτητικών στεκιών. Απέναντι από τη Νομική είναι το Κέντρο Προσέλκυσης Νεαρών Κομματικών Στελεχών ή απλούστερα Palmier Bistro. Αν δεν έχεις πολιτική ταυτότητα γραμμένη στο DΝΑ σου, εκεί κάποιος ή κάποια θα σε ψήσει ν' αποκτήσεις. Αν πας προς το «μπλε», το χρώμα του ουρανού και της ευημερίας, θα ξεκινήσεις άξαφνα να πηγαίνεις προς την κάτω πλευρά της Σκουφά. Τα Τρία Γουρουνάκια και το Big Apple θα γίνουν ο επίγειος παράδεισός σου, καθώς εκεί έχουν θρονιαστεί εδώ και χρόνια τα «γαλάζια παιδιά» του downtown. Αν αντίθετα ακολουθήσεις το «πράσινο» των ελάχιστων πεύκων που έχουν απομείνει, της αλλαγής και του σοσιαλισμού, θα αισθανθείς οικεία στην οδό Δελφών και στο ομώνυμο Εν Δελφοίς, όπως και στο Cartier στη Μασσαλίας. Αν ψάχνεις κάτι προς το πιο κοκκινωπό ή το μαύρο της σιωπής, σιχαίνεσαι τα γυαλιά Prada και δεν βγάζεις την μπλούζα του Che από πάνω σου παρά μόνο στην μπανιέρα, πάρε το μακρύ δρόμο προς τα Εξάρχεια. Οι στυλιζαρισμένοι φοιτητές του Πολυτεχνείου κατακλύζουν την πλατεία. Στο Studio μπορείς να «πνιγείς» στα επιτραπέζια, στην Όστρια να πιεις μια καλή μπίρα στην αυλή, να αράξεις στους καναπέδες του Wunderbar και να χαζέψεις τους κόμιξ πίνακες που είναι κρεμασμένοι στους τοίχους της Ίντριγκας. Πιο «ιντελεκτουέλ» κόσμο, όπως και διάφορες κορασίδες με μια κούπα τσάι στο χέρι, θα βρεις στο Ποδήλατο στη Θεμιστοκλέους, γνωστό και για τα ρακόμελά του. Παράλληλα, στην Μπενάκη οι καταστάσεις γίνονται πιο ροκ. ΑΒ και Ρεζίν στολίζονται από τα «τερατάκια» που κοσμούν τα metal t-shirt των θαμώνων. Στα πέριξ της εναλλακτικής αυτής γειτονιάς, επιλογές περισσότερο αναρχοαυτόνομες θεωρούνται το Κούσκο στην Κωλέττη, το Καζού στη Μαυρομιχάλη, το Μικρό Καφέ στην Αραχώβης, οι Κόκκοι Καφέ στην Ιπποκράτους και ο Αχμέτ στη Ναυαρίνου. Οι τιμές είναι καλές και όταν έχει καλό καιρό τα τραπεζάκια βγαίνουν έξω και η εικόνα θυμίζει έντονα πλατεία χωριού. Τέλος, περίπου φοιτητικά στέκια, αλλά όχι με κάποιο ιδιαίτερο πολιτικό χρωματισμό και με ένα ιδιαίτερο συνονθύλευμα ανθρώπων από όλες τις τάξεις και γενιές, είναι το Σκουφάκι, η Tribeca στη Σκουφά και ο Ιπποπόταμος στη Δελφών. Κατηφορίζοντας προς τα Εξάρχεια, ο φοιτητόκοσμος μοιάζει να έχει καταλάβει όλη την περιοχή. Φοιτητοπαρέες που ανάμεσα σε μαθήματα και σκασιαρχεία βρίσκουν χρόνο για καφέδες και μεζεδάκια. Floral στη Θεμιστοκλέους, Barbaras Food Company, Φασόλι, Κήπος, Ριφιφί, Στο Τραίνο, όλα στην Εμμανουήλ Μπενάκη. Και γύρω από τον busy δρόμο βασιλεύουν μαγαζιά γεμάτα με φοιτητές από το πρωί μέχρι το βράδι: Ρεσιτάλ, Ερεσσού και Θεμιστοκλέους, το παιχνιδιάρικο Circus στη Ναυαρίνου, οι νοστιμότατοι Γιάντες στη Βαλτετσίου και οι Χάρτες στη γωνία με Ζωοδόχου Πηγής. Last but not least τα φοβερά Ginger Ale και Καφέ Διπλό στη Θεμιστοκλέους, το Πωλείται στην Κωλέτη και για ωραία μουσική στο Βlue Fox στην Ασκληπιού. Παραμένουμε στο κέντρο και απολαμβάνουμε τέλεια πιάτα στο Obi κοντά στην Πλατεία Κλαυθμόνος και σούπερ κοκτέιλ στο Key Bar στην Πραξιτέλους.

Προς Πλάκα και Θησείο, αν και δεν κυκλοφορούν μόνο σπουδαστές, αρκετούς από αυτούς μπορείς να πετύχεις στο Γλυκή (Πλ. Κυδαθηναίων), στους πάνω και κάτω Διόσκουρους στο σταθμό Μοναστηρακίου, καθώς και σε μια σειρά από καφετέριες στην Ηρακλειδών στο Θησείο. Η Ίριδα στο 42 και το Έρως στο 21 προσφέρουν γερές δόσεις καφεΐνης και ατέλειωτες δόσεις people watching στους «κουρασμένους» φοιτητές. Και η φοιτητική επίθεση δεν σταματάει εκεί. Παρακάτω, στου Ψυρρή, οι ορδές μαζεύονται στο Ντισκοκαφενείο η Ψύρρα, στο Spirit με το σούπερ ντεκόρ και στο θρυλικό πια Αλχημιστή! Όσο για το Γκάζι, τα βράδια στο Hoxton, το A Lier Man και το Closer είναι απλώς μαγικά. Έξω απ' το κέντρο, τα σκήπτρα του φοιτητικού crowd έχουν buzzing μέρη όπως το καλό εστιατόριο Eπί της Πανόρμου, η γερή μπάρα του Apsendi στην Κηφισσίας & Σερρών και το ιστορικό Decadence στο λόφο του Στρέφη. Και όσον αφορά τις «Διεθνείς γεύσεις» το China Town στη Βουλιαγμένης ικανοποιεί και τους πιο δύσκολους πελάτες

Πάντειο
Χρόνια ακούγονται οι φήμες πως τα μεγάλα προβλήματα που αφορούσαν κοινωνικά, ανθρωπιστικά και διοικητικά ζητήματα δεν λύνονταν μέσα στα αμφιθέατρα του Πάντειου Πανεπιστημίου, αλλά στη μεγαλύτερη καφετέρια που δεσπόζει έξω από τη σχολή, το Μηχανουργείο. Οι συντροφιές δεν συγκεντρώνονται κατ' ανάγκη παραταξιακά, καθώς το μαγαζί δεν έχει «καβατζωθεί» από κάποιο κόμμα. Εκεί τα βράδια, υπό διάφορους μουσικούς ήχους, πραγματοποιούνται και πολλές από τις εκδηλώσεις-πάρτι της σχολής. Ακόμα, πίσω από τη σχολή, απομακρυσμένα λίγο από τον mainstream ήχο και την ανάλογη διάθεση, λειτουργούν το Sine Qua Non και η Vanilia, που κεντρίζουν τα περισσότερο ανήσυχα και ευαισθητοποιημένα μυαλά.

Πανεπιστημιούπολη, Ιατρική, ΤΕΙ Αιγάλεω, Γεωπονική
Πολλοί ισχυρίζονται πως η Πανεπιστημιούπολη είναι «νεκρή πόλη» όσον αφορά τα φοιτητικά στέκια. Παρ' όλη τη σχετική απαισιοδοξία, στην οδό Παπάγου, κυρίως για καφέ, υπάρχει το Μέλαθρον, που το προτιμούν περισσότερο μέλη των δύο μεγάλων φοιτητικών παρατάξεων. Ακόμα, στην κορυφή του δρόμου, η «Ακρόπολη» του Ζωγράφου ακούει στο όνομα 222, και κάπου εκεί κοντά «φοιτητάδικο» μπορεί να χαρακτηριστεί το Avenue. Προς Γουδή μεριά, οι γιατροί μας αφήνουν τα νυστέρια και αρέσκονται σε έναν Γρηγόρη και μετά για παγωτάκι στη Δωδώνη. Στο ΤΕΙ δεν δυσκολεύεσαι να βρεις τραπέζι, καθώς γύρω γύρω οι καφετέριες είναι περισσότερες από τα τμήματα. Ρολόι, Κήπος και Friends έχουν τη μεγαλύτερη πελατεία, ενώ για πιο «σκληρά» γούστα είναι η Καφέδρα. Οι έρμοι οι γεωπόνοι, τώρα, μάλλον πρέπει να τσουλάνε προς Γκάζι μεριά για να βρουν ένα σημείο να ξεκουράσουν το μυαλό και το κορμί τους, γιατί έξω από τη σχολή τους έχει μόνο αντιπροσωπείες αυτοκινήτων.

Πανεπιστήμιο Πειραιώς
Το Πανεπιστήμιο Πειραιώς, από τα νεότερα ιδρύματα της πόλης, έλκει συνήθως αυτούς που έχουν έναν διεθνή προσανατολισμό με τα τμήματα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών που διαθέτει, αλλά και τους μελλοντικούς Ωνάσηδες και Λάτσηδες που θα αποφοιτήσουν από τις οικονομικές και ναυτιλιακές σχολές. Μέχρι τότε, όμως, οι φοιτητές του ΠΑ.ΠΕΙ. θα φαντασιώνονται μέσα στην αλμύρα το διπλωματικό σώμα και τα βαπόρια, απολαμβάνοντας τον καφέ τους σε απόσταση περίπου 3 μέτρων από την πόρτα του πανεπιστημιακού τους ιδρύματος. Δεν θέλει τρέξιμο. Μια που βγήκες, μια που άραξες, μια που παράγγειλες. Οι επιλογές είναι αναλογικά καλές. Το Coffee House ή αλλιώς για τους θαμώνες «Λαμόγιο» προσφέρει το πλήρες σετ ενός φοιτητικού στεκιού: επιτραπέζια, χαλαρή μουσική, ωραίος χώρος και ένα αφεντικό, τον Κώστα, για τον οποίον φημολογείται πως αν παραγγείλεις κάτι εκτός καταλόγου εκσφενδονίζεται στο κοντινό σούπερ μάρκετ, το αγοράζει και το φέρνει στο τραπέζι σου. Αν βέβαια είσαι κολλημένος με το πανεπιστήμιό σου και δεν αντέχεις μακριά του, μπορείς μετά το μάθημα στο ΠΑ.ΠΕΙ. να πας στο ΠΑ.ΠΕΙ., μια καφετέρια δίπλα στο Coffee House. Λίγο πιο πολιτικοποιημένο είναι το Lostre, που δύσκολα κανείς θυμάται το όνομά του, αφού όλοι το αναφέρουν σαν «Δαπιτοκαφετέρια». Και όπου ακούς ΔΑΠ και ΠΑΣΠ να θυμάσαι πως όλα συνοδεύονται από μια μπιτάτη μουσική και ασθητική. Οι πρασινοφρουροί κινούνται περισσότερο στο Φοιτητικό, και οι άλλες προοδευτικές δυνάμεις συγκρίνουν την κεϊνσιανή με τη φιλελεύθερη οικονομική ανάπτυξη στο Ελιξήριο.

πηγη: www.lifo.gr